آموزش تضمینی حرکت پشتک وارو

شما باید مواردی را هنگام اجرای این حرکت رعایت کنید تا پشتک واروی درست، و زیبایی را اجرا کنید، مثلا اگر سرعت شما در هنگام اجرای حرکت پشتک وارو، کند باشد، توانایی انجام این حرکت را نخواهید داشت. در ادامه ی این مطلب نحوه ی انجام حرکت پشتک وارو را توضیح داده ایم، با ما همراه باشید.

آموزش حرکت پشتک وارو

در تصویر زیر می توانید نمای کلی از مراحل مختلف و جریان یک پشتک وارو کامل را مشاهده می کنید. همانطور که می بینید در واقعیت شما جابجایی زیادی را در حین یک پشتک وارو نخواهید داشت.  تصویری از هر فرم بدن را می توانید به ترتیب از چپ به راست در تصویر زیر مشاهده کنید.

1. آماده شدن جهت پرش
2. پریدن یا جدا شدن از روی زمین
3. در هوا
4. آماده شدن برای فرود
5. فرود بر روی زمین

آماده شدن جهت پرش

در این مرحله نیاز نیست تا حد زیادی بر روی زانوهای خود بنشینید (‌ اسکات پا). زانو ها، باسن و دست ها باید به صورت همزمان باز شوند، اما اگر خیلی عمیق بر روی زانوهای خود در حالت اسکات بنشینید، کار کمی سخت خواهد شد. زمانی که در پایین ترین حالت نشستن هستید، دست ها باید در پایین و بر روی زانوها باشند، جایی که زانو به ساق پا متصل می شود. همچون یک پرش عمودی، باید کمی بنشینید و سپس بپرید و دست های خود را از عقب به سمت جلو و بالا پرتاب کنید.

اگر بخش اصلی بدن خود ( سینه ها و شکم) را خیلی زود باز کنید، زانو های شما به سمت جلو می روند و امکان باز کردن آن ها به سمت بالا را نخواهید داشت، در نتیجه ارتفاع پرش و چرخش شما کم خواهد شد. دست های خود را به سرعت به سمت بالا تاب دهید، نباید این حرکت را با تکیه دادن به عقب انجام دهید، بلکه این کار را باید با باز کردن شانه ها به سمت بالا و پشت پیگیری کرد، همچنین باید حواستان باشد که خیلی زود به سمت عقب خم نشوید. دقیقا قبل از جدا شدن از سطح زمین ، برگشتن به عقب را آغاز کنید.

پریدن یا جدا شدن از زمین

در لحظه جدا شدن از سطح زمین کمی به سمت عقب خم شده و تکیه کنید، اما این کار را با شدت زیادی انجام ندهید.

در این حالت دست های شما باید بالای شانه ها باشند.

زانو ها باید تا حدی کشیده باشند که بتوانید به بالاترین ارتفاع ممکن برای خود برسید.

شما باید سینه خود را به سمت جلو نگه دارید، البته نباید در کمر شما قوس بیوفتد، این کار می تواند کمی برای تازه کار ها مشکل باشد.

حتی پس از جدا شدن از زمین و معلق بودن در هوا حتما باید نگاه رو به جلو باشد.

 معلق بودن در هوا

همانطور که گفتیم حتی پس از جدا شدن از سطح زمین هم باید نگاه شما به سمت جلو باشد. شما نمی توانید زمانی که در هوا هستید، چرخش بیشتری در بدن خود ایجاد کنید. تنها کاری که می توان در این حالت انجام داد، افزایش میزان سرعت چرخش است، این کار را باید با کوچک تر کردن بدن خود و افزودن قدرت به تمام نواحی بدن انجام دهید.

توجه کنید که با بالا آوردن زانو ها نمی توان قدرت را بیشتر کرد و یا چرخش بیشتری داشت. چرخش شما همان زمانی که از سطح زمین جدا می شوید آغاز خواهد شد. باید از همان لحظه جدا شدن از زمین بدن خود را کوچک و کوچک تر کنید تا به دلیل شل بودن عضلات با مشکل عدم چرخش مواجه نشوید.

گاهی اوقات باور غلط مبنی بر بالا آوردن زانو و در هم پیچیدن اجازه نمی دهد فرد به خوبی از سطح زمین جدا شود و در هوا چرخش خود را انجام دهد. بنابراین، بهتر است حدود یک ثانیه تا انجام این کار در هوا صبر کنید تا به شرایط مناسب برسید.

آماده شدن برای فرود

پس از داشتن چرخش کافی در هوا باید آماده فرود آمدن بر روی سطح زمین شوید. اگر تازه کار هستید و نمی توانید به اندازه کافی چرخش در هوا داشته باشید، فرود آمدن کامل و صحیح را در مراحل اولیه انجام ندهید. این کار می تواند امنیت بیشتری به همراه داشته باشد.

دو راه برای آماده شدن جهت فرود بر روی زمین وجود دارد. که در ادامه آن ها را با هم مرور می کنیم:

دقیقا باید عمل عکس کاری که در حین افزایش چرخش انجام دادید را در این جا پیاده کنید.

• اولین راه بزرگتر کردن بدن است.
• راه دوم نیز شل کردن عضلات بدن خواهد بود.

در این دو روش می توانید سرعت چرخش خود را کاهش دهید.

پس از آن، می توانید در حالی که به جلو نگاه می کنید فرود بیایید، در این شرایط، منظور ما از نگاه رو به جلو، نگاه به سمت زمین است چرا که نمی توانید در آن لحظه به افق نگاه کنید.

فرود آمدن بر روی زمین

به زمین نگاه کنید و فرود خود را محاسبه نمایید. زانو های خود را تا حدی خم کنید تا در صورت از دست دادن فرود کامل از بروز مشکل و مصدومیت جلوگیری شود.

پس از برخورد پاها به سطح زمین، باید زانو های خود را خم کرده و تاثیر مربوط به فرود آمدن بر زمین را جذب آن کنید. برای این که در حین فرود آمدن پاها به زمین بچسبند و جدا نشوند، باید حتما از دست های خود به شکل مناسب استفاده کنید.