انتخاب تئاتر موزیکال باعث رشد چندجانبه‌ی دانش‌آموزان می‌شود، البته تلاش بسیار زیادی هم لازم است تا در این هنر به جایگاه خوبی برسند. می‌توان این طور گفت که یادگیری در هیچ هنری هرگز متوقف نمی‌شود و نمی‌توان صرفاً با گذراندن یک یا دو کلاس در رشته‌ای خاص، تبدیل به فردی شایسته در آن رشته شد، در مورد تئاتر موزیکال هم همین طور است.
هنر تئاتر موزیکال
همان طور که ذکر شد، تئاتر موزیکال آمیزه‌ای از موسیقی، تئاتر و تحرک است و خیلی مهم است که تکنیک‌های هر کدام را به درستی بیاموزید. این تکنیک‌ها شامل نحوه‌ی خواندن و تنفس صحیح؛ الفبای رقص و تحرک – و همچنان که بزرگ‌تر می‌شوید، تمرین‌ها هم حرفه‌ای‌تر می‌شود؛ و درنهایت، آموزش صحیح بازیگری است – که بر اکتشاف، خلاقیت و ایجاد اعتماد مورد نیاز برای کار گروهی تاکید دارد. وقتی مقداری از هر کدام را آموختید، وقت آن می‌رسد که فرصت این را داشته باشید تا ببینید و درک کنید که این هنرها در کنار هم چطور کار می‌کنند، و بتوانید آن‌ها را با هم تمرین کنید.
در ساختار تئاتر موزیکال، موسیقی باعث نشاط صحنه می‌شود و رقص، ترانه را به اوج می‌برد، یعنی وقتی لازم باشد که پیام و مفهوم را به درستی یا با تاکید منتقل کنند، هر کدام، باعث جلوه‌ی بیش‌تر دیگری می‌شود. حتماً این اصطلاح را شنیده‌اید که، چرا سخن، وقتی که می‌شود آواز سر داد، و چرا آواز، وقتی که می‌شود رقصید… و واقعاً هم همین طور است، اما باید یاد بگیرید که چطور و چه وقت این هنرها را به خدمت بگیرید، وگرنه جلوه‌ی اشتباهی خواهند داشت.
تئاتر موزیکال برای کودکان
چرا باید فرزندتان را در کلاس تئاتر موزیکال نام‌نویسی کنید؟
چون تئاتر:
- می‌تواند گروه دوستانش را گسترش دهد.
- به کودکتان کمک می‌کند خود و هویتش را بسط و پرورش دهد.
- می‌تواند مسئولیت‌پذیری را به فرزندتان بیاموزد.
- باعث افزایش اعتمادبه‌نفس فرزندتان می‌شود.
- مهارت‌های ارتباطی، هماهنگی و همکاری، و سازگاری را بهبود می‌دهد.
- برای کودکان مفرح است!
چرا تئاتر برای کودکان مهم است؟
ما به عنوان والدین، دوست داریم از علایق فرزندانمان – ورزش، موسیقی، هنر، یا هر فعالیت دیگری – حمایت کنیم. سرگرمی‌ها و کارهای مختلف، منافع متفاوتی برای کودکان دارند. هنرهای نمایشی یک راه عالی است تا کودکتان دوستانش را ببیند، اعتماد به نفسش رشد کند و درباره‌ی ادبیات و هنر بیش‌تر بیاموزد.
تیاتر، همدلی و شفقت را به کودک می‌آموزد.
تئاتر آدم‌های مختلف با زندگی‌های مختلفی را به تصویر می‌کشد. وقتی زندگی‌های مختلف مردم را می‌بینیم می‌توانیم بهتر درک کنیم که به مردم در زندگی‌هایشان چه می‌گذرد و به این ترتیب، همدلی در ما تقویت می‌شود.
چه شاهد تئاتر باشید و چه خودتان نقشی روی صحنه ایفا کنید، وقتی شخصیتی را ببینید یا تنها تجسمش کنید، یاد می‌گیرید که در زندگی اندکی «با کفش‌های دیگران راه بروید». این که کودک بخشی از این تجربیات باشد، به کودکتان کمک می‌کند این دنیای پیچیده را از زاویه‌ی جدیدی ببیند و چنین تجربیاتی راه ایجاد همدلی با دیگران و شفقت را برای او هموار می‌کند.
کودک کار گروهی را یاد می‌گیرد.
وقتی از کلمه‌ی «کار تیمی» استفاده می‌شود ممکن است یادمان به تیم‌های ورزشی بیفتد، اما تیاتر موزیکال هم تیم و گروه دارد و امکان تجربه‌ی کار گروهی و همکاری را برای کودک فراهم می‌کند. این که کودکان برای روی صحنه بردن یک نمایش با هم کار کنند، بسیاری از اصول کار گروهی را به آن‌ها می‌آموزد. شما به عنوان عضوی از یک تیم، باید بشنوید، سخت کار کنید، و به سمت هدف مشترک تیم حرکت کنید.
اگر بعضی قسمت‌های دیالوگ را حفظ نکرده‌اید، کار بقیه را عقب می‌اندازید. اگر حواستان پرت شود، سرعت نمایش کم می‌شود. شرکت در کلاس‌های تئاتر یا حضور در انجمن‌های نمایش به کودکان کمک می‌کند یاد بگیرند در قالب یک تیم برای رسیدن به اهداف مشترک کار کنند و همان طور که همگی می‌دانیم، توانایی کار گروهی یک مهارت مهم در زندگی روزمره است.
فرصت مواجهه با تاریخ و ادبیات را برای کودک فراهم می‌کند.
بسیاری از نمایشنامه‌ها بر اساس کتاب‌های بزرگ و لحظات حساس تاریخی ساخته می‌شوند. تماشای نمایشی که مبتنی بر تاریخ و ادبیات است، یک راه عالی برای وارد کردن این رویدادها یا اندیشه‌ها به زندگی امروزی است. اغلب، اولین تجربه‌ی مواجهه‌ی کودک با ادبیات، از طریق یک محیط ثانویه است. و تئاتر می‌تواند شیوه‌ای عالی برای آشنایی آن‌ها با دنیای افسانه‌های کلاسیک، داستان‌های کوتاه و حتی شعر باشد.
توانایی ابراز وجود کودک بهبود پیدا می‌کند.
به طور کلی هنر راهی عالی برای آن است که به استعدادیابی کودکان بپردازید، و تئاتر هم از این قضیه مستثنی نیست. کودک می‌تواند مونولوگی را یاد بگیرد که برایش الهام‌بخش است یا این که ترانه‌ای را با آهنگی که شادش می‌کند بخواند؛ این فعالیت‌ها هر دو راه‌هایی ارزشمند برای ابراز خود هستند. به علاوه، بازی، خیالبافی، یا بیان هنری، همگی راه‌هایی عالی برای رهایی از استرس هستند. بنابراین، کودکان (و بزرگسالان) می‌توانند این مهارت‌های ارزشمند را در نمایشنامه و تئاتر به کار بگیرند و از آن‌ها به عنوان ابزاری عالی برای حفظ سلامتی عاطفی و هیجانی خود استفاده کنند.
تئاتر با ترس از صحبت در جمع مقابله می‌کند.
بیایید واقع‌بین باشیم؛ ایستادن جلوی جمعیت و برای آن‌ها سخنرانی کردن می‌تواند خیلی ترسناک باشد! کلاس تئاتر به کودکتان کمک می‌کند روی پاهای خودش بایستد و با ترس از سخنرانی در مقابل جمع، مبارزه کند.
کودک با شرکت در تئاترهای مختلف یا حتی بازیگری می‌تواند آن اعتماد به نفس حقیقی را به دست آورد تا در مقابل جمعیت با آرامش و آسودگی صحبت کند و بدیهه‌سرایی هم به آن‌ها می‌آموزد تا در مقابل یک گروه، تفکر و استدلال منطقی داشته باشند. حتی اگر فرزند شما قرار نباشد ستاره‌ی دنیای تئاتر شود، باز هم شرکت در کلاس‌های تئاتر برای مشاغل دوران بزرگسالی او مانند حقوق، سیاست و آموزش، بسیار مفید است.
تئاتر موزیکال خلاقیت کودک را پرورش می‌دهد.
خلق تئاتر و شرکت در کلاس‌های نمایشنامه به کودکان کمک می‌کند بخش خلاق ذهنشان را فعال کنند، و این بخش مانند عضله، هر چه فعالیت بیش‌تری داشته باشد، قوی و قوی‌تر می‌شود. وقتی فرد ذهن خلاقی داشته باشد در حل مسئله قوی‌تر عمل می‌کند و همچنین، چنین کودکی می‌تواند تفکر گسترده‌تری داشته باشد.
مهارت‌های مورد نیاز اجرای تئاتر موزیکال
کسانی که می‌خواهند حرفه‌ای را در هنرهای نمایشی دنبال کنند، باید مهارت و استعداد خاصی نشان دهند. یک بازیگر یا موسیقیدان بدون این مهارت‌ها و استعداد‌ها دچار شکست می‌شود. در ادامه به مهارت‌هایی اشاره می‌شود که اگر کسی آرزو دارد به عنوان هنرمند در عرصه‌ی هنرهای نمایشی گام بردارد، باید از آن‌ها برخوردار باشد:
مهارت اجرایی (بازیگری، رقص، خوانندگی)
بعضی افراد فقط در یک رشته‌ی خاص به دنبال تخصص می‌روند اما برخی دیگر چندین مهارت را در سطح عالی دارند. افرادی که در این زمینه‌ها درس خوانده‌اند اغلب طیف وسیعی از این مهارت‌های اجرایی را دارند. اما افرادی که به صورت حرفه‌ای آموزش ندیده‌اند باید در مورد نقش‌هایی که برای آن‌ها در نظر گرفته می‌شود، خیلی گزینشی‌تر عمل کنند.
اجرای یک تئاتر موزیکال در سطح خوب، نیاز به آمادگی جسمانی مناسب دارد و در این راه هنرجو باید راه های افزایش انعطاف بدن را نیز بیاموزد.
اعتماد به نفس
اجرا در مقابل افراد دیگر نیاز به اعتماد به نفس زیادی دارد. با این که طبیعی است که فرد پیش از حضور در مقابل گروهی از مردم عصبی شود، اما شخصی که کار اجرا را بر عهده دارد باید بتواند طوری بر اعصابش مسلط شود که بازده‌ی بهتری عایدش شود.
هنر تبلیغ و ابراز خود
فرد مجری اگر می‌خواهد در آینده نقش‌هایی به او محول شود باید بتواند خودش را به درستی ابراز کند. این افراد اگر می‌خواهند امنیت کاری داشته باشند مجبورند که به طور منظم خودشان را ابراز کنند و باید خودشان در تست‌ها خودشان را ابراز کنند. داشتن چنین هنری یعنی درک توانایی‌ها و نقاط قوت خود، بدون تاکید بیش‌از حد و بیجا بر خود شخص.
تاب‌آوری و توانایی تحمل انتقادها
همه‌ی افرادی که اجرا را بر عهده دارند در برخی مقاطع زمانی زندگی خود با طرد، انتقاد و رد شدن روبه‌رو شده‌اند، چون واقعاً غیر ممکن است که فردی در هر تست و آزمایشی کاملاً درست عمل کند.
نقد خود
اجراکننده‌های خیلی خوب کسانی هستند که می‌توانند به خوبی خودشان را نقد کنند. این افراد می‌توانند به هر کدام از اجراهایشان خوب دقت کنند و از همه‌ی اطلاعاتی که برای کمک به بهبود خودشان جمع‌آوری کرده‌اند، به درستی استفاده کنند. هنرپیشه‌ای که چنین صفتی دارد می‌تواند بدون بزرگنمایی احساست منفی یا حس انتقاد درباره‌ی خودش، اجراهایش را بررسی و خودش را نقد کند و آن‌ها در جهت بهبود عملکرد استفاده نماید.
یادگیری سریع
اجراکنندگان باید بتوانند قطعات ادبی را به سرعت یاد بگیرند و سپس بدون نیاز به دریافت هیچ‌گونه نشانه، بتوانند آن قطعات را اجرا کنند. بعضی از این افراد باید قطعاتی را در چند ساعت یاد بگیرند یا باید با پرده‌ای از نمایش خیلی زود رابطه برقرار کنند. در این هنگام ممکن است نمایشنامه‌نویس یا کارگردان تصمیم بگیرد پرده‌ای از نمایش را عوض کند، به این ترتیب فرد مجبور است که خیلی زود دوباره تفاوت‌های ایجاد شده را یاد بگیرد و به ذهن بسپارد.
انعطاف‌پذیری
یک بازیگر در طول دوره‌ی کاری خود نیاز دارد انواع مختلفی از نقش‌ها را به عهده بگیرد. انعطاف‌پذیری به این فرد کمک می‌کند تا به سادگی از نقشی به نقش دیگر برود؛ به این معنی که فرد باید بتواند در یک اجرا نقش جنایتکار را ایفا کند و در اجرایی دیگر، نقش یک قهرمان را داشته باشد. حتی افرادی که اجرای رقص را به عهده دارند هم باید به اندازه‌ی کافی انعطاف‌پذیر باشند تا بتوانند ژانرهای مختلفی از حرکات موزون را به اجرا درآورند.
استقامت و بنیه
اجراکنندگان ممکن است مجبور باشند ساعت‌های متمادی برای دستمزدی بسیار پایین کار کنند. در اجرای شب افتتاحیه یا اولین اجرای قطعه‌ای جدید، افراد باید بدون توقف کار کنند. چون اغلب اجراها سررسید و مهلت دارند، افراد درگیر در این کار باید بی‌وقفه و یکسره کار کنند تا مطمئن باشند که همه چیز در موعد مقرر حاضر و آماده خواهد بود. حتی بعضی از این افراد نیاز است تا خارج از حیطه‌ی اجرا هم مشغول کار دیگری باشند.
کار گروهی
افراد خیلی زیادی دست‌اندرکار یک اجرای موفق هستند، بنابراین هرکس که درگیر تولید یک کار اجرا است، قطعاً باید مهارت کار گروهی و مشارکت زیادی داشته باشد.
قدرت تجزیه‌وتحلیل
فردی که اجرا دارد یا یک خواننده، باید قادر باشد متن منبعی را که به او داده شده، تحلیل کند، طوری که بتواند مفهوم و تم آن متن را درک کند. درک مفهوم و مبانی اصلی و تم یک قطعه به اجراکننده کمک می‌کند تفسیر و برداشت درست‌تری از متن داشته باشد و درنتیجه، اجرای بهتری هم ارائه دهد.
خلاقیت
اگر فردی دوست دارد در حوزه‌ی اجرا از دیگر افراد متمایز شود باید خلاقیت خوبی داشته باشد. همچنین، علاوه بر خلق چیزهای کاملاً جدید، باید بتواند از کارهای موجود هم تفسیر و تجسم جدیدی ارائه دهد. به عنوان مثال، یک بازیگر می‌تواند با اجرای برداشت جدیدی از کاراکتر شکسپیر، همه‌ی توجه‌ها را به سمت خود جلب کند.
فکر باز و پذیرا
فردی که کار اجرا را بر عهده دارد باید نسبت به موضوعاتی که برای اجرا به او سپرده می‌شود پذیرا باشد و البته، باید درک کند که به خصوص در مواردی که اجرای موضوعی بحث‌برانگیز به او سپرده شده، ممکن است با انتقادات احزاب و گروه‌های مختلف روبه‌رو شود.
مهارت نظم و مدیریت زمان
فردی که کار اجرا را بر عهده دارد باید مهارت بسیار زیادی در نظم و مدیریت زمان داشته باشد. گاهی واقعاً نیاز است که بسیاری از این افراد همزمان در چندین پروژه حضور داشته باشند، پس باید برنامه‌ی زمانبندی درستی داشته باشند و از آن پیروی کنند.
خیلی ضروری است که این فرد به موقع و راس موعد مقرر به محوطه‌ی اجرا برسد، وگرنه کل فرآیند اجرا زیر سوال می‌رود. مهارت خوب نظم و سازماندهی هم به فرد کمک می‌کند که اطمینان خاطر داشته باشد که به اندازه‌ی کافی برای اجرای پروژه‌های مختلف آمادگی دارد.
